Mounir Maamar won afgelopen zondag de titel ‘Flekss’ Speler van de Week, maar had die eigenlijk al vaker kunnen winnen dit seizoen. Wie is deze showsteler van OVV ’67 precies? Voetbalinbreda.nl zocht het dinsdagavond uit in Oosteind en overhandigde hem meteen zijn verdiende Champions League-bal.

“IK STEEK ER OP DIT NIVEAU VER BOVEN UIT”

Je moet het zo zien: de aanwezigheid van de 36-jarige regisseur van OVV op de velden van de zondag vijfde klasse is als een Rolls Royce Phantom die tussen de Fiat Panda’s en Renault Twingo’s rijdt. Zijn ervaring, aura, leiderschap, fysieke status en gruwelijke traptechniek zijn ongezien op dat niveau. Na speelronde 7 heeft hij al elf doelpunten en een handvol assists op zijn naam staan. Vooral zijn treffer in speelronde 2, op 29 september tegen Were Di (5-1-zege) ging viraal. Maamar kreeg de bal op eigen helft, zag dat de vijandelijke keeper voor zijn goal stond en schoot het leer van ruim zestig meter in het doel. Hij is niets meer en niets minder dan een cheat-code in de toch al ijzersterke selectie op dat, met alle respect, lagere niveau.

Als de sympathieke voorzitter Cees Markus de kantine op sportpark Uylendonck speciaal voor het interview een halfuur eerder heeft geopend dan normaal en een warme chocomel inschenkt aan de bar, beseft hij dat zijn club goud in handen heeft. “Mounir (Maamar, red) is de beste speler van de competitie”, roept de voormalig scheidsrechter vol overtuiging. Bij het horen van die uitspraak schitteren de ogen van Maamar door zijn brilglazen heen en al snel wordt duidelijk dat de ervaren spelmaker die woorden beaamt. “Ik steek er in onze competitie wel ver boven uit, ja. De vijfde klasse is voor mij een veel te laag niveau, maar ik ben hier gekomen met een reden”, vertelt Maamar, die aanvoerder is van de geel-zwarten.

“VOOR FATIH KAYA BEN IK NAAR OVV GEKOMEN”

Die reden? Iemand die als een magneet lijkt te werken voor goede voetballers. Zijn trainer: Fatih Kaya. “Fatih is een vriend, een broeder, een goed mens, mijn mattie. Ik ken hem van mijn tijd bij Dongen. Ik speelde daar jarenlang in het eerste en hij speelde in het derde, daar zijn we bevriend geraakt. Toen ik enkele jaren geleden nog bij WSC speelde, nam hij elke keer contact met me op, dat hij me naar OVV wilde halen om hem te helpen de club hogerop te laten komen. Bij WSC werd de mentaliteit minder, waardoor ook het sportieve plaatje veranderde. De jeugd ging daar in mee, dat past niet bij mij, dus toen wilde ik weg. Vorig seizoen in de winterstop ben ik toen naar OVV gekomen, speciaal voor Fatih.”

“Hij is een enthousiaste trainer, die dingen doet en regelt die ik zelfs in de tweede klasse bij WSC niet meemaakte. Elke wedstrijd wordt gefilmd, hij kijkt beelden terug, hij legt overal energie in, zorgt voor mooie teamkleding op en naast het veld voor ons. Als wij niet promoveren, dan doet het meer pijn dat hij niet is gepromoveerd, dan dat het voor mij pijn doet dat het niet gelukt is. Maar ik zeg je, wij gaan promoveren. En we moeten wel, zeker nu de nummer 2 van 5C ook direct promoveert. En hetgeen ik nu ga zeggen, is gezonde motivatie voor mij en voor ons team. En ik meen het ook. Als wij niet promoveren, dan moeten we meteen stoppen met voetbal. Als wij niet promoveren, dan stop ik ook met voetbal, schrijf maar op.”

Maamar kwam dus bijna een jaar geleden naar het kleine dorpje uit de Gemeente Oosterhout en maakte van meet af aan indruk. OVV klom uit het rechterrijtje, haalde voor het tweede jaar op rij de nacompetitie, maar sneuvelde in die berichte halve finale, waarin een bekende arbiter alles verpestte. Die pijn van de mislukte droom is nu de grote drijfveer voor OVV. “We moesten eind vorig seizoen in de nacompetitie tegen Boxtel en vooraf hadden we als club aan de KNVB gevraagd een andere arbiter te laten fluiten. Er waren voor mijn tijd slechte ervaringen met hem blijkbaar, maar ondanks onze wens, werkte de KNVB niet mee. We wisten vooraf dat het slecht kon aflopen. En dat gebeurde. Hij gaf ons twee keer rood, benadeelde ons.”

PAPA ABDELKADER IS ZIJN GROOTSTE FAN: “IK KUSTE ZIJN VOORHOOFD”

“Zelfs met negen man waren we beter en kregen we kans op kans, maar we werden uitgeschakeld. Het was het tweede jaar op rij dat promotie op en haar na niet doorging. We zijn diezelfde dag samen in de kantine gaan zitten, hebben wat gegeten en gedronken en riepen meteen tegen elkaar: ‘volgend seizoen wordt ons seizoen, dan moet het gebeuren’. En we zijn goed op weg nu. Ik probeer hierbij een voorbeeld te zijn. Ben een aanvoerder die met woorden en voeten spreekt. Mijn cijfers spreken voor zich, maar het gaat niet vanzelf. Ook als ik niet scoor of geen assist geef, dan schakel ik om. Verdedig ik voor het team. Als je dat doet, kan niemand jou iets maken of verwijten. Ik train altijd hard. Ik heb dat meegenomen vanuit de hogere niveaus waarop ik acteerde. Ik heb die mentaliteit om te winnen.”

Iemand die Maamar altijd van dichtbiij volgt en zorgt dat zijn mentaliteit goed blijft, is zijn vader Abdelkader (foto, links). Zo ook afgelopen zondag, toen koploper OVV met 2-1 won van Viola. Maamar scoorde beide goals en liep na de eerste treffer naar zijn papa. “Ja, ik rende naar hem toe en gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. Hij komt altijd kijken, heel mijn leven al. Het is prachtig als je het geluk hebt dat jouw vader je nog kan zien voetballen, zoiets is goud waard”, klinkt het, terecht, een beetje emotioneel en dankbaar tegelijk. Maar zijn oude heer blijft toch altijd kritisch op zijn nazaat.

“Ook al heb ik er twee gescoord en een assist gegeven, hij vertelt me altijd wat er beter moet en wat ik niet goed deed, dus dat houdt me altijd scherp. Hij motiveert mij altijd en ben blij als ik hem zie”, besluit het raspaardje met een glimlach.