Na jaren in de hoogste regionen van het amateurvoetbal te hebben gespeeld keerde Chafik Boushaba (foto) afgelopen zomer terug naar de club waar hij groot werd: Groen-Wit. Op 1 september maakte hij zijn rentree: een bekerwedstrijd bij DVVC. En wat voor een rentree. Dankzij zijn hattrick wonnen de Bredanaars in Dongen (3-2), maar de ‘doodschop’ die hij kreeg kan wel eens ernstige gevolgen hebben voor hem en zijn club.

De valse competitiestart van Groen-Wit in 3B van afgelopen weekend heeft misschien ook wel te maken met de absentie van Boushaba. De ervaren spits verliet zaterdagclub Stedoco uit de Derde Divisie om alle Groen-Wit-fans te geven wat ze wilden: Bous in een groen en wit gekleurd shirt. En toen het eerste officiële duel losbarsste, ging het ook maar meteen los. Groen-Wit kwam tot tweemaal toe op achterstand, maar Boushaba zorgde even vaak voor de gelijkmaker. Uiteindelijk voltooide de beresterke aanvaller zijn hattrick, waardoor de formatie uit Princenhage nog knap zegevierde. Hosanna zou je zeggen; niet dus. Boushaba kreeg namelijk een harde charge te verwerken.

Na een uur spelen en al een doelpunt op zak ging het vrij sneaky mis. “Ik kreeg een stevige tackle op mijn enkel en heb daarna nog een halfuur doorgespeeld en zelfs nog twee goals gemaakt. Op dat moment had de adrenaline de bovenhand in plaats van de pijn”, legt de routinier uit in gesprek met Voetbalinbreda.nl. Toen alles afgelopen was kwam de dure rekening die hij moest betalen. “Mijn binnenste enkelbanden zijn flink beschadigd”, klinkt het drie weken na de bewuste dag. “Ik denk dat ik nog twee maanden uit de roulatie ben. Als ik geluk heb speel ik voor de winterstop nog een wedstrijd, of ik stop. Of ik er pissig om ben? Ja. Ik word ook gek van die blessures.”

“Het heeft namelijk ook invloed op mijn werk.” Boushaba is rijschoolhouder (LesDrive), maar dergelijke trappen op zijn ledematen dragen niets succesvols bij aan zijn dagelijkse werkzaamheden. “Ik kan er humeurig van raken of soms kan ik de auto niet instappen vanwege de pijn en kan ik dus niet werken. Ik heb de laatste jaren veel te verduren gehad met vier operaties. Dit doet wel iets met je lichaam, dus dit heb ik ook allemaal aangeven bij Groen-Wit. Ik moet de tijd nemen en beslissen of ik nog wel doorga.” Een voorlopig hard gelag voor Martijn van Galen. De ex-profvoetballer is hoofdtrainer van Groen-Wit en heeft een bijzondere mening over zijn pupil, die in Breda ook voor Baronie uitkwam.

“Chafik is als mens en voetballer een voorbeeld voor de groep. Hard werkend, goede voetballer, scoort altijd en vooral een coach en voorbeeld voor de jongere spelers. Hij wil ze helpen. Eigenlijk is hij onmisbaar voor ons”, aldus Van Galen. Het moge duidelijk zijn; binnen en buiten het veld is Boushaba een geliefd mens. De manier waarop zijn loopbaan nu dreigt te eindigen is net een romantisch drama. Je lang verwachte rentree bekronen met een hatrrick, waardoor je team wint, maar uiteindelijk door zo’n doodschop (naar nu blijkt) je schoenen aan de wilgen hangen. Namens onze redactie willen we dit per sé kwijt: wat Boushaba ook beslist, het is een gouden voetballer en mens.