Kijk je naar Bryan van Rijswijk (foto, rechts), dan moeten je wenkbrauwen wel fronsen. De 23-jarige Bredanaar is bij zondag vierdeklasser Neerlandia ’31 uitgegroeid tot sierlijke linksbuiten, maar was bijna zijn gehele loopbaan een keeper. Voetbalinbreda.nl tekende zijn bijzondere verhaal op.

Onconventioneel: zo kun je de bewegingen van Van Rijswijk gerust omschrijven. Als inwoner van Princenhage, spelend in Dorst. Als keeperstalent opgegroeid en pas op zijn 22ste begonnen met veldvoetbal. Wie tegenwoordig op zondagmiddag zijn navigatie aanzet en richting de Mispelstraat rijdt, weet niet wat hij ziet. Van Rijswijk kapt, draait, dreigt, sleept en kan een nachtmerrie zijn voor menig rechtsback. Heel zijn leven met keepershandschoenen aan moederziel alleen in die witte kooi gestaan en nu doodleuk panna’s uitdelen. Hoe dan? Hij legt het zelf allemaal uit.

“Ik ben begonnen bij SAB in de jeugd en heb daar tien jaar gezeten, daarna Boeimeer en Baronie allebei een seizoen, maar mijn loopbaan in de senioren is begonnen bij Neerlandia. Daar kwam ik terecht toen ik 16 was. Vanuit daar werd ik door TSC gevraagd en na twee seizoenen in Oosterhout heb ik de overstap gemaakt naar JEKA. Dat was niet wat ik zocht, dus ben terug gegaan naar Neerlandia. Hoe ik als Bredanaar in Dorst ben beland? Via de keepersschool van Diego Theunissen. Jeremy Korebrits was daar destijds een trainer en ook keeper van Neerlandia. Hij vertrok naar Be Ready en vroeg mij om zijn plaats te vervangen. Vanuit Baronie A4 leek het mij een mooie stap om voor een eerste elftal te gaan spelen en zo geschiedde. Waarom ik als keeper niet ben doorgebroken? Ik denk dat het bij mij vooral ontbreekt aan een stukje karakter. Ik denk dat ik op atletisch vermogen en op technisch vlak niet heb ondergedaan voor mijn concurrenten. Ik trok alleen nooit mijn bek open en denk dat daar een stukje overtuiging in miste. Ik was te braaf, zeker bij TSC.”

“Maar na al die jaren wilde ik gewoon weer terug naar Neerlandia, voor mijn vrienden en het fijne volk daar. Een dorpse sfeer past, ondanks dat ik uit de grote stad kom, bij mij. Ik ken iedereen daar en vind die relaties belangrijk. Het voetbal mag dan soms wat gebrekkig zijn, maar het plezier compenseert dat daar voor mij. Het niveauverschil is groot, dus wilde kijken hoe ik hier als veldspeler uit de voeten kwam. Dat had ik altijd al willen proberen. Ik wist dat ik veel snelheid heb en aangezien ik al wat jaren wekelijks keeperstraining geef is mijn trap één van mijn kwaliteiten. Met die twee kwaliteiten had ik er wel vertrouwen in dat ik in de vierde klasse wat kon brengen. Die panna’s volgden vanzelf, die zijn natuurlijk op het Johan Cruyff-veldje in Princenhage geboren”, knipoogt hij. Wat ik in het begin als veldspeler nog wel lastig vond, was om op de juiste momenten een bal vast te houden. Ik wil het liefst meteen naar de goal. Ik besef me nu wel dat je hierdoor aansluiting mist van je middenveld. Dus dat is waar ik nu vooral aan probeer te werken.”

Ondertussen zit Neerlandia wel in een degradatiestrijd verwikkeld, die komende zondag wordt beslist. De pittige burenruzie met Molenschot, dat ook tegen degradatie vecht, staat op de rol tijdens de slotronde van 4B. Winst voor de ploeg van trainer John Janssens is noodzaak om de nacompetitie ontlopen. En dat gaat gepaard met realisme. “We zijn allemaal geen Neymar of Lionel Messi hier bij Neerlandia. Uitzondering voor onze dikke prins, spits Dwayne van Steen. Dus we hoeven het tegen tegenstander als kampioen Be Ready  niet te hebben van ons beeldschone veldspel. Dus is het belangrijk dat we er als een team staan. Het is spannend onderin de ranglijst en het staat dicht op elkaar. Bij Molenschot zal het een verhit duel worden, want de eerste ontmoeting dit seizoen liep bijna uit de klauwen. Het is een soort alles of niets-duel en we moeten winnen om lijfsbehoud in eigen hand te houden, we weten wat moeten doen.”

(foto door Dwayne van Steen)