Hoofdklasser Baronie deed zondag wederom hele goede zaken, maar spectaculair was het allerminst. Tegen het eveneens ongeslagen Juliana ’31 sloeg Moustafa Mohammad na een enorme misser alsnog toe: 2-0.

Laten we er niet omheen draaien: 93 minuten kijken naar Baronie versus Juliana zondagmiddag op sportpark de Blauwe Kei was een kleine ramp. Het was alsof je in je luxe penthouse anno 2019 naar een kleine zwart wit-tv zat te zappen met je afstandsbediening op zoek naar een leuk programma. Het leek op een rit met een Fiat Panda op het circuit van Zandvoort, met je gordel om en een helm op. Een soort wandeltocht met de bejaardenclub door het Mastbos. Het was saai, veilig en tam. Weinig creativiteit, geen akka, panna of fabelachtige steekpass, niks. Niet eens een heerlijke doodschop ergens aan de zijlijn of een flink opstootje. Weinig kansen, weinig verrassingen: doodsaai.

In de eerste helft raakte Jens Wirix nog wel de paal en werd er vlak voor rust een doelpunt afgekeurd van de thuisploeg vanwege vermeend buitenspel, maar aan de brilstand veranderde lange tijd helemaal niets. Na de pauze leek invaller Quinton Eugenia de harten wat sneller te laten kloppen, maar uiteindelijk kon ook hij het verschiet niet maken. De van Groen-Wit overgekomen belofte Tijn van Galen mocht weer geen minuten maken voor eigen publiek. Coach Jurriaan van Poelje koos voor de bonkige Jules Molenschot op het middenveld als laatste vervanging.

Vlak voor het einde van de wedstrijd moest er een grove fout van de uitploeg aan te pas komen om een opening te vinden in het slaapverwekkende schaakspel. Juliana zocht op links naar glorie, maar werd begraven. Een pass van de linksbuiten van de gasten moest de rechtsbuiten in scoringspositie brengen, maar linksback Wouter Prent onderschepte de bal op zijn eigen zestien. Met een gehaaste peer naar voren verschalkte hij echter wel de laatste lijn van het bezoek uit Malden en Moustafa Mohammad mocht ongehinderd op de vijandelijke keeper aflopen.

De zo geroemde spits van de Baronnen faalde echter opzichtig, maar werd luttele seconden later gered. Uit de daaropvolgende corner kwam Mohammad in botsing met zijn bewaker, waarop de arbiter resoluut naar de stip wees. Zijn kompaan voorin Jorik Mijnhijmer ontfermde zich over het buitenkansje en schoot de penalty fantastisch in: hard in de rechter bovenhoek met zijn befaamde linkerbeen. Koelbloedig. Technisch gezien top, want de keeper zat ook in de goede hoek. Een spaarzame highlight voor de circa 150 toeschouwers. Niet veel later bleek Juliana gebroken en ontving Mohammad de bal bij de achterlijn van de uitclub. Hij soleerde zich knap het strafschopgebied binnen en prikte nu wel beheerst raak.

Het was hem geraden ook, want de kans die hij even ervoor liet liggen op de winnende goal zou hem de nodige kritieken opgeleverd hebben. Uiteindelijk brulde ‘speaker’ Willem Hartmans uitbundig hoe Baronie won en dat is uiteindelijk wel waar het om draait. Met zeven punten uit drie doet Baronie het verder gewoon uitstekend, maar de publiekstrekker die het vorig seizoen was is het deze jaargang nog niet. Is doelpuntenmachine Mijnhijmer het daar mee eens?

“Het was voor het oog misschien geen beste pot, qua verzorgd voetbal. Je hebt ook te maken met een tegenstander. Een prima ploeg, maar ze hanteerden snel de lange bal en wij konden er voetballend ook geen stempel op drukken vanuit de opbouw en het middenveld. Voor rust hadden we een onterecht afgekeurde goal en ook na rust de beste kansen dus het is verdiend. Op dit niveau is het soms wat zakelijker, we hebben ook aardige tegenstand gehad nu al, maar al met al hebben we drie goals voor en nul tegen”, besluit de ex-speler van onder meer Dongen, JEKA en Dinteloord zijn relaas tegenover Voetbalinbreda.nl.

Baronie – Juliana ’31 2-0 (0-0)
1-0 Jorik Mijnhijmer, 2-0 Moustafa Mohammad.