Baronie ZA-speler Gijs van Lotringen (foto, rechts) liep enkele weken geleden zijn derde zware blessure op in zijn nog prille loopbaan. Voor de tweede keer in twee jaar tijd scheurde de 18-jarige spelmaker zijn kruisbandblessure. Voetbalinbreda.nl sprak hem.

Terwijl het gros van de mensen die dit artikel nu leest zijn voetbaltas inpakt komend weekend om heerlijk ‘de wei in te gaan’, werkt Bredanaar Van Lotringen toe naar iets veel minder leuks: een operatie. Dromen van steekpasjes, die hij als geen ander in de benen heeft, of mooie goals voor het nieuwe zaterdagteam van Baronie is er gewoonweg niet bij voor de pechvogel. Vanaf de ‘mini’s’ doorliep de uit het Ginneken afkomstige talent alle selectieteams op sportpark de Blauwe Kei als spits. In de C1 zakte hij een linie terug. Op het middenveld maakte hij dus ook dit seizoen zijn debuut bij de senioren, maar het werd geen onverdeeld succes. Toen de Baronnen van coach Ricardo van de Bos het restant van een eerder gestaakte pot in 4C thuis tegen Internos moest uitspelen, sloeg het noodlot toe.

De jongelingen waren naarstig op zoek naar de gelijkmaker, maar kregen enkel ellende voorgeschoteld. “Ik wilde meedraaien met mijn man en op het moment dat ik draaide bleef mijn been staan, waardoor mijn knie weer naar achter schoot en die weer krak zei. Toen ik 17 was heb ik mijn kruisband ook afgescheurd en daar ben ik anderhalf jaar geleden aan geopereerd”, baalt Van Lotringen. Het kunstgras speelt volgens hem een grote rol in het fysieke malheur dat hem parten speelt. “Het komt zeker door het kunstgras, pas toen het hoofdveld veranderd werd van echt gras naar kunstgras is dit gaan spelen, want hiervoor heb ik nooit last gehad van spierscheuringen en dergelijken. Of ik kunstgras haat? Haten is een groot woord, alleen er gaat niks boven een goed grasveld en het is gewoon zo slecht voor je gewrichten dat kunstgras, want net als bij mijn knie, die kon gewoon geen kant op. Ik speelde al op speciale schoenen waar eigenlijk al geen noppen meer onder zaten en zelfs dan gebeurt het.”

En dus was het toen én nu afzien voor de vriendelijke voetballer. Hij blikt terug en kijkt tevens vooruit. “Die zondag erna is er een fysio en een orthopeed komen kijken en die waren beiden al niet erg positief. Toen ben ik maandag naar het ziekenhuis gegaan om een MRI-scan te maken en heb ik dezelfde dag nog uitslag gehad en daaruit kwam dat m’n kruisband weer was afgescheurd. Ik word binnenkort dus geopereerd.” Als Van Lotringen verder praat en in de toekomst kijkt komt zijn sterke karakter naar voren. “Het uiteindelijke doel is gewoon weer terug te komen. Dit is nu m’n derde grote blessure en de eerste twee keren zeiden de dokteren al dat het moeilijk zou worden om terug te komen. Maar dit is me twee keer gelukt dus waarom de derde keer niet? Of mijn karakter sterker is dan mijn lichaam? Misschien wel, maar ik blijf vertrouwen houden dat ik terug kan komen op mijn eigen niveau.”

De youngster is overigens altijd al zo vastberaden en ambitieus geweest in het voetbal. “Vroeger wilde ik altijd profvoetballer worden en ik denk dat ik er best dicht tegen aan heb gezeten een periode en nu wil ik wel het hoogst haalbare bereiken in het amateurvoetbal. Baronie in de zondag Hoofdklasse? Dat is zeker een doel om te halen, misschien nog wel hoger. Baronie ZA beviel me echter goed. Ik denk dat het een goede tussenstap kan zijn tussen de jeugd en het seniorenvoetbal. Ik zag het dan ook als tussenstap voor mezelf. Alleen zal dit iets langer duren dan gepland.” Hij doelt daarmee op een revalidatie van misschien wel bijna twaalf maanden. “Ik kan nu nog gewoon lopen en de pijn valt allemaal wel mee. De knie is alleen wat instabiel, maar verder heb ik er bijna geen last van. Na de operatie zal ik eerst in een rolstoel moeten zitten en daarna op krukken lopen, maar ik kom sterker terug.”

Tot slot heeft Van Lotringen nog mooie woorden over voor zijn ploegmakkers, die het dit seizoen dus zonder hem moeten zien te rooien. “Ik verwacht dat wij mee gaan doen om promotie. Ik denk als we gewoon gaan voetballen, dat we van iedereen kunnen winnen, zolang we maar ons eigen spel blijven spelen.” Een extra mooie reden voor de selectie om dus te vlammen de komende wedstrijden. Als is het alleen maar om zijn geblesseerde spelmaker een hart onder de riem te steken.