Charlie van Oosterhout: fan én speler van The Gunners
Van de 29 jaren die Charlie van Oosterhout (foto, links) op de aardbol vertoeft, is hij minstens 22 jaar lid geweest van The Gunners. En nog steeds, want zijn liefde voor de club uit de Haagse Beemden is ongekend. Voetbalinbreda.nl sprak met de multifunctionele speler.
De kleine vereniging uit Gageldonk is meer dan een plek om even te ballen: Van Oosterhout geniet er, kan er ontladen en voelt zich helemaal senang op sportpark het Hooghuys, waar zijn helaas te vroeg overleden vader hem min of meer introduceerde als broekie. “Ja, klopt. Ik kom er al sinds kleins af aan. M’n vader kende er altijd al veel mensen en vond het de gezelligste club van Breda. Hij was vroeger ook vaak m’n trainer of trainer van andere teams. Later organiseerde hij ook vaak wat dingen zoals een quiz bijvoorbeeld. Hij miste ook geen wedstrijd van me; al speelden we uit in Zeeland en moest hij in zijn eentje komen vanuit z’n werk. Kan me zelf ook niks anders herinneren dan dat ik altijd al bij The Gunners ben geweest. Het voelt ook altijd als thuiskomen aan als ik op de club kom. The Gunners, dat is een grote familie. Iedereen wordt hier open ontvangen”, koestert hij warme gevoelens bij de gedachten aan zijn vader in combinatie met zijn cluppie.
Als geen ander kan Van Oosterhout verklaren wat voor een club The Gunners is. Zo bestreed hij enkele maanden geleden een quote van onze hoofdredacteur. ‘Geen promotie, geen feest’, stond er de avond na de verloren nacompetitiefinale in juni op de website. Van Oosterhout legt uit waarom dat volgens hem niet klopte, ondanks het mislopen van een ticket voor de zaterdag derde klasse. “Het tegenoverstelde was waar. We werden door bijna 100 man verwelkomd met spandoeken en fakkels bij terugkomst bij The Gunners. Ik weet zeker dat wij nog een groter feest hebben gehad dan MOC ’17 uiteindelijk ondanks dat zij wonnen. We zijn nog tot vroeg in de nacht doorgegaan en heel de staf en het bestuur is nog het zwembad ingegooid die door onze spits Daniël Zwanenburg geregeld was. Dan vind ik wel dat je kan spreken van een geslaagd seizoen.” The Gunners is cult, broederschap en vertier, op sportieve basis dus.
Over sportieve basis gesproken? Was het dan sportief een geslaagd seizoen? “Het seizoen was voor ons sowieso geslaagd. Het was de bedoeling om er weer een echt team van te maken en mee te doen in de nacompetitie. We hebben heel het seizoen als een team gespeeld en tot vijf wedstrijden voor het einde ongeveer deden we nog mee om het kampioenschap. Uiteindelijk was DESK de terechte kampioen en eindigden wij op gepaste afstand. De doelstelling was om mee te doen om plekken in de nacompetitie. Dat je dan dichtbij komt en het op een wedstrijd net niet haalt is uiteindelijk wel jammer. Maar dit seizoen is onze doelstelling wel om te promoveren. Nacompetitie alleen is niet genoeg met deze selectie. We hebben genoeg kwaliteit gekregen. Op Dion Riemens na zijn alle spelers die jaren terug vertrokken waren naar Boeimeer weer terug. Verder hebben we Noël Sipkens en Oussama Ben Touhami erbij, die echt versterkingen zijn voor het team. We zijn vooral in de breedte nu een stuk sterker geworden. Vorig jaar misten we op het einde een aantal spelers door blessures en schorsingen en daardoor verloren we een aantal wedstrijden onnodig”
Zelf is hij overigens ook vaker geblesseerd dan hem lief is. Zijn persoonlijke doelstelling deelt hij dan ook zonder aarzeling. “Ik wil een stuk meer spelen dan vorig jaar, want ik heb maar twaalf wedstrijden gespeeld door blessures. Verder moet ik ook meer brengen in het veld. Het liefst vanaf het middenveld, maar rechtsback speel ik ook graag. Goals en assists kijk ik niet echt naar. Ligt ook aan de positie waar ik sta. Op het middenveld vind ik wel dat ik bij meer goals betrokken moet zijn dan als rechtsback. Eigenlijk maakt het me oprecht niet uit waar ik speel, zo lang ik maar iets kan betekenen voor het team”, besluit de sympathieke Bredanaar.
(dit interview staat ook in onze allereerste voetbalkrant)
