Jaye Musters krabbelt op na ware horror-week: “Op deze manier wil ik niet stoppen”

De donderdagavond in Etten-Leur regent een beetje weg. Op de tribune kijken de niet geheel fitte backs Eljay Hoed en Ramon Krijnen naar de training van hun ploegmakers. Er is een hoop gebeurd bij de geel-blauwe ploeg, waar coach Erik Nijssen deze maand werd aangesteld als opvolger van Remco Broos. Maar in het leven van de 28-jarige Musters nog veel meer. De maand maart in 2024 zal met zwarte letters in het geheugen gegrift staan van het vriendelijke voetbaldier. Op 64-jarige leeftijd verloor hij de ook in het amateurvoetbal geliefde en bekende Ger Musters door een slepende ziekte. De oud-speler van onder meer NAC en Beek Vooruit en voormalige trainer van clubs als Internos, Zundert en Baronie overleed op maandag 4 maart. En op zaterdag 9 maart liep Jaye zelf een zware knieblessure op. Geen voetbal, even geen werk als rijinstructeur, kortom: doffe ellende.

 

“Het is niet dat ik heel bijgelovig ben, maar ik heb wel even gedacht waarom mij dit overkwam, precies in die week. Zo’n blessure staat natuurlijk in schril contrast bij het overlijden van mijn oom, maar het was vreemd dat in dezelfde week dit gebeurde bij mij. Dan ga je er wel over nadenken. Ik heb die nacht erop wel een traantje gelaten in bed. Van de pijn, de onzekerheid en de stress. Het was een emotionele tijd, ik wilde voor mijn oom en familie een mooie wedstrijd spelen bij Prinsenland die dag. Natuurlijk dacht ik aan het scoren van een goal of een assist. Ik zocht naar een mooie manier om mijn oom te eren en toen gebeurde er iets in mijn knie. Ik heb gewoon nog door gevoetbald en zelfs een vrije trap op doel geschoten, maar toen voelde ik dat er iets mis was. Alsof er iets ontbrak in mijn knie. Het voelde zo slap. In het ziekenhuis konden ze nog geen diagnose stellen, maar dat het slecht aanvoelde was een feit”. legt Musters uit.

 

Uiteindelijk duurde het ruim twee maanden, maar Musters werd geopereerd nadat duidelijk was dat de kruisband in zijn rechterknie gescheurd was. De behandelend artsen hebben een pees uit zijn hamstring gehaald en daarmee zijn kruisband hersteld. Terwijl Musters meekijkt naar de training van zijn ploeg, geflankeerd door zijn krukken waarmee hij de komende tijd door het leven moet, kijkt hij vooruit, optimistisch als hij. Maar er sijpelt ook realisme door in zijn fantasie. “Om eerlijk te zijn heb ik als enige doel om zo goed mogelijk te herstellen van deze operatie en blessure. Als alles goed gaat staat er negen maanden voor of twaalf. Maar het belangrijkste voor mij is dat ik zodanig opknap, dat ik weer kan hardlopen, tennissen of voetballend, uiteraard. Op deze manier wil ik namelijk geen afscheid nemen.”

 

“Het voetbal is ontzettend belangrijk geweest voor mij. Het heeft mij vrienden opgeleverd, een sociaal leven en allerlei contacten. Dus ik kan nu wel roepen dat ik dan en dan weer in de basis sta, maar laten we eerst kijken hoe ik door deze tijd ga komen.” Extra zuur voor Musters was het feit dat sportieve prestaties, helemaal zonder hem, bedroevend waren. Het leidde zelfs tot het vertrek van coach Broos. Nu de nacompetitie om lijfsbehoud een feit is geworden, schrikt Musters daar wel van. “Dat het zover is gekomen is treurig. Zelfs in mindere vorm hadden we boven de streep kunnen eindigen, want onze eerste seizoenshelft was gewoon prima. Na de winterstop zijn we ons opeens aan gaan passen aan tegenstanders en dat is niet de manier zoals wij pelen. Ik heb daar als geblesseerde speler wat van proberen te zeggen.”

 

“Maar het is makkelijker als je zelf in het veld staat om te laten merken dat de speelwijze die ons werd opgedragen niet bij ons past. Nu moeten we drie ronden overleven. Het is geen loterij, maar je weet weinig van de tegenstanders. We hebben nu extra spelers in onze selectie uit lagere teams zoals Danny Poppelaars en Bart Boeren. Deze gasten moeten het niveau aankunnen en dan zullen we zien waar het schip strandt. Wij horen niet thuis in de zaterdag vierde klasse, dus ik hoop dat het goedkomt.” De Theo Janssen van Internos, Krijnen, hoort het naast hem allemaal aan en kan het niet laten om in te breken. “De fysio zegt dat ik nog niet kan spelen, maar reken er maar op dat ‘de Krijnen’ erbij is op 15 juni tijdens de finale.” Musters lacht. En hij zal met een nog grotere lach toekijken hoe zijn team alles uit de kast haalt voor handhaving. Dat heeft hij verdiend.