Captain Ryan Snoeren loodst TSC naar de eerste klasse

Wat heeft deze groep een geweldige prestatie neer gezet dit seizoen en dan vooral in de nacompetitie. Na de mooie tweede plaats in de competitie nu nog vier wedstrijden op rij gewonnen inclusief de finale. Ja, dan kan niemand beweren dat je het niet verdiend zou hebben. Maar wat was het een bloedstollende finale. Honderden supporters uit beide kampen waren meegereisd om hun ploeg aan te moedigen. De wedstrijd stond onder leiding van een neutraal trio dat het vandaag weer prima deed. TSC kwam al binnen twee minuten heel goed weg toen de opnieuw uitblinkende TSC-doelman Yannick Millenaar een bal voor de lijn weg werkte. Heel TSC schrok en zag gelijk donkere wolken. De mannen van Union waren de eerste helft duidelijk de bovenliggende partij. Kregen kansen maar steeds weer de TSC-verdediging en doelman Millenaar die alles keerde. Gaandeweg kreeg TSC in de gaten dat er mogelijk wel iets te halen viel met een uitbraak. En zo geschiede, na een half uur spelen was het Jurendel Dorand die met een diepte pass werd gelanceerd en binnen de 16 werd neer gelegd door de Union-doelman. Aanvoerder Ryan Snoeren schoot de toegekende strafschop onberispelijk binnen in de linker benedenhoek 1-0. Amper bekomen van de feest vreugde kroop TSC weer door het oog van de naald. Opnieuw was het doelman Millenaar die subliem werk wist te verrichten. Op grond van de eerste helft had Union wellicht meer recht op een voorsprong dan TSC. Maar zo werkt het niet altijd, gelukkig van daag wel.

 

De tweede helft was toch wel een stukje anders. Nu was het TSC dat de beste kansen kreeg en de Union-doelman op hun weg tegen kwam. Zeker bleef Union aandringen maar had TSC al in de twede minuut weer kunnen scoren, nu voorkwam een verdediger op de valreep pal voor de lijn dat Snoeren zijn tweede kon maken. TSC toonde vandaag weer de vechtlust en strijd op een sportieve manier waarmee ze heel de nacompetitie al speelde. Onvoorstelbaar hoe de technische staf dit team zo heeft weten te motiveren om tot zo’n prestatie te komen. Maar ook alle lof voorde tegenstander van vandaag Union. Want was het een goede ploeg en verdiende ze zeker meer. Helaas voor hun kan er maar een winnen en dat was de gelukkigste en misschien ook nog wel het team die dat het meest verdiende. TSC ging met de volle buit naar huis met twee bussen en feestende supporters. Union bleef verslagen vol treurnis achter. Nu twee jaar op rij verloren hun de finale, hoe zuur kan sport soms zijn. Het grote gevaar van namen noemen is wel dat je altijd iemand vergeet wat niet de bedoeling is. Precies tien jaar geleden speelde TSC voor het laatst in de eerse klasse en nu dus tien jaar later is de ploeg weer terug op dat niveau. Vandaar ook dat het grootste compliment gaat naar de gehele spelersgroep , technische staf, bestuur, sponsoren supporters en vooral diegene die achter de schermen op welke manier dan ook hun bijdrage geleverd hebben. Dit doet niet een team, dit deed de club, de vereniging met die mooie naam TSC.