Frans van Duuren helpt Advendo voor een ‘prikkie’
Frans van Duuren (foto) loopt al meer dan een halve eeuw mee in het voetbal. Voetbalinbreda.nl sprak met de ervaren oefenmeester, die na de zomer aan de slag gaat bij zondag vijfdeklasser Advendo.
WDS ’19, Ulicoten, Oosterhout, Barça, VCW en TPO: zomaar wat clubs waar Van Duuren, afkomstig uit een Bredase volkswijk werkzaam was als speler of coach. Ook speelde hij ooit voor FC Heuvel, een Bredase vereniging waar menig jonge Bredanaar niet eens weet dat het bestond. Nu hij net een interim-klus afsloot bij TVC Breda, kan hij met een gerust hart op vakantie. De 63-jarige trainer gaat na de zomerstop naar Advendo, dat uit het moeras getrokken dient te worden. “Ik werd gebeld en binnen een paar dagen was het rond”, klinkt de dakdekker uit Westeinde content. “En ik doe het op basis van een vrijwilligersvergoeding, het gaat me niet om het geld, maar om de uitdaging en het spelletje.”
Deze uitspraak lijkt hem op het lijf geschreven, want waar je ook komt, als er paniek in de tent is, de naam van Van Duuren valt direct. Een soort tussenpaus, die midden in een seizoen instapt en het schip behoedt voor zinken. Hij helpt teams maar wat graag uit de brand. Overal waar hij ooit was, wordt hij nog vaak met open armen ontvangen. “Wat dat is? Ik denk dat mijn karakter zo is. Soms ben ik te behulpzaam naar anderen, maar dat is hoe ik in elkaar steek. Men vindt het fijn dat ik tussen de groep sta. Ik ben een jongen van de straat. Ik maak een babbeltje met ze, geef ze een ‘schup’ onder de kont als het nodig is en een aai over de bol als het kan.”
Al die ervaring deed hij dus op bij tal van clubs in de regio. Het begon ooit voor hem in Made. Daar, als spaarzame Bredanaar, werd hij gek aangekeken in het dorp. Een volksjongen met tattoos uit de grote stad, dat waren ze in de vorige eeuw lang niet gewend. Maar het werkte wel tussen hem en Madese Boys. Toen de aanvaller stopte met voetbal, kreeg hij de kans om aan de slag te gaan als jeugdcoach in ‘de Maai’. Dat beviel zo goed bij de A2, dat hij uiteindelijk senioren ging trainen op eigen benen. Maar echt grote clubs op hoge niveaus trainde hij nooit. Is hij te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken? “Misschien wel, ja.”
“Zelf heb ik nooit de drive gehad om de hogere trainersdiploma’s te halen, dus voor een tweedeklasser kom je dan niet in aanmerking. Laat staan hoger. De zondag tweede klasse vind ik overigens de mooiste klasse van allemaal om te voetballen of te coachen. Er wordt daar echt gevoetbald. Niet te defensief, maar wel aanvallend met een plan.” Zo’n vaart zal het met Advendo de komende jaren niet lopen, maar Van Duuren hoopt wel zijn steentje bij te gaan dragen aan de wederopstanding van de voormalige derdeklasser uit Breda-Noord. Voor nu volgen mooie maanden, waarin hij onder de zon kan genieten van zijn acht kleinkinderen. Daarna gaat de bal natuurlijk ook voor hem, sierraad in de voetballerij, weer rollen.