UITGELICHT: Jonathan van Haperen (Groen-Wit) en Daan Diepstraten (Bavel)
In speelronde 4, afgelopen zondagmiddag, zag Voetbalinbreda.nl voor het eerst Bavel en Groen-Wit 90 minuten (en een beetje) in actie dit seizoen. Beide ploegen maken een goede kans om hoge ogen te gooien in 3B en het waren de Bredase dorpelingen uiteindelijk die met geluk wonnen (2-0) van het bezoek uit Princenhage. Ik genoot van meerdere voetballers, maar in het bijzonder Daan Diepstraten en Jonathan van Haperen.
Vijf dagen geleden werd Van Haperen (foto, rechts) twintig jaar. Als je ziet hoe hij het middenveld tot zijn speelplaats maakt zou je vermoeden dat hij al 30 jaar oud is. Met zijn kappen en draaien is hij waar dan ook op het veld in staat om het spel te veranderen, te versnellen, te regisseren. Drie man om hem heen aan de zijlijn? Geen probleem, hij manouvreert zich, zonder overzicht te verliezen, naar een voetballende oplossing. Zijn tamelijk grote postuur staat hem daarbij niet in de weg. Goede pass, gaat (lucht)duels aan en duikt regelmatig op voor het vijandelijke doel. Het moet een feest worden wanneer ‘eindbaas’ Mouhcine Zerouali weer mee kan doen, vlakbij Van Haperen op het middenveld van Groen-Wit. Ga daar maar mee bikkelen als tegenstander. Mij niet gezien. Enfin, Van Haperen was, mede door het iets mindere spel van het andere grote talent van Groen-Wit (Zakaria Zerouali), dé man namens de Bredanaars zondagmiddag op sportpark de Roosberg. Hij miste nog wel een flinke kopkans vlakbij het Bavel-doel, voor de late gelijkmaker, maar dat is slechts een kleine kanttekening. Voor de neutrale fans is het bezoeken van Groen-Wit mede door spelverdeler Van Haperen, die in de jeugdopleiding van Baronie speelde, zeker de moeite waard. Een echt aangename verrassing voor mij, zo tussen alle andere ‘namen’.
Aan de andere kant viel Diepstraten (23) mij op. Met zijn leeftijd behoort hij niet echt meer tot de categorie ‘talenten’, maar hij heeft nog zeker tien jaar voor zich in een eerste elftal. Twee jaar geleden mocht de toenmalige Baron van coach Jurriaan van Poelje al eens invallen in het eerste team van Baronie en scoorde hij ook al op dat hoge niveau. Uiteindelijk vermoedde hij weinig te kans te krijgen tussen alle andere klasbakken van sportpark de Blauwe Kei, waarop hij koos voor een avontuur bij Bavel. Daar zag ik hem eigenlijk voor het eerst écht spelen zondag. Waar ik had verwacht dat Niek Akkermans de show zou stelen, was het voor mij toch Diepstraten. Een lange, gehaaide spits. Voor rust knalde hij al een keer pittig op het vijandelijke doel. Dat verraadde toch al iets, maar vooral zijn actie enkele seconden na het startsignaal van de tweede helft overtuigde mij. Hij kreeg vanaf de rechterkant een bal ingespeeld op het randje van de zestien, legde het leer tussen twee verdedigers in met zijn aanname technisch subliem klaar en knalde het projectiel snoeihard tegen de lat. De bal stuiterde via de onderkant van het aluminium terug in het veld en het leek er van een afstandje op dat hij de doellijn gepasseerd had, maar nee. Hij werkte hard, combineerde en kaatste zonder twijfel. Geen ziekenhuisballetjes, maar gewoon even terugzakken en de bal hard inspelen, net als Van Haperen een welkome surprise.