WDS ’19 klopt DIA na curieuze ‘eigen doelpunten-derby’
Zondagmiddag stonden de nummers 8 en 9 van 4C tegenover elkaar. Op bezoek bij DIA kreeg WDS ’19 de kans om een inhaalslag te maken. Met succes: de uitploeg won de kelderklasse-achtige wedstrijd. Hard op hard, balverlies na balverlies en drie eigen doelpunten. Genieten geblazen voor de toeschouwer.
De laatste keer dat WDS een competitiewedstrijd won, was het nog september. Ter illustratie: in deze periode won Oranje van twee wereldkampioenen, arriveerde de Sint in Breda en behaalde NAC vijf punten (!) uit vijf duels. Ten koste van DIA hoopten de bezoekers de winstloze reeks te doorbreken. Maar de thuisploeg zou zich niet zomaar opzij laten zetten. Het stond een plek hoger dan WDS en wilde deze verhouding natuurlijk vasthouden. De kantine was vol, de zijlijn leeg: wie gaat er met de drie punten vandoor?
Hotseknotsbegoniavoetbal: een term die de eerste helft uitstekend beschrijft. WDS doet nog een poging tot voetballen, maar daar wil DIA niets van weten. Paniek aan de bal leidt tot slechte ballen, wat dan weer leidt tot onnodige duels, resulterend in harde tackles. En zo is er van oogstreling absoluut geen sprake. Maar toch is het de thuisploeg die als eerst scoort. Het creëert helemaal niets en daarom is het ook niet raar dat een eigen doelpunt de score moet openen in de veertiende minuut. Een voorzet van Thomas van Burik gaat via Eljay Hoed het Bredase doel in. Het eerste wapenfeitje op sportpark De Gouwen is meteen een doelpunt. Daar kan WDS nog iets van leren.
Leergierig zijn de bezoekers uit de Haagse Beemden zeker. Want in de 33ste minuut scoren zij uit een vrije trap. Ditmaal wel in het goede doel. Een voorzet van Abdul Avci wordt ingekopt door Andries Tolenaars en dus staat het 1-1. Terecht: de uitploeg speelt niet fantastisch, maar creëert in ieder geval wel kansen. Maar het benutten ervan blijkt, zoals heel dit seizoen al, toch lastig. Dus helpt Matthijs Lijmbach een handje. Een goede steekbal over de verdediging van DIA heen probeert hij weg te werken, maar vervolgens passeert hij prachtig zijn eigen doelman Jari van Aard: 1-2. De supporters worden getrakteerd op een ‘topduel’.
Met een 1-2-tussenstand gaan de spelers rusten. Op de achtergrond steken wat kinderen vuurwerk af. De wedstrijd is niet minder explosief, maar misschien wel wat minder spectaculair. Gelukkig hebben beide teams nog 45 minuten om zichzelf te herpakken. Gieljan Everaert, DIA’s linksback, begint goed. Binnen dertig seconden werkt hij middels een scorpion-kick de bal weg. Met één beweging laat hij al meer flair zien dan de hele eerste helft vanuit Teteringse kant. Daar blijft het ook bij. WDS speelt daarentegen iets flamboyanter. Aanvallers Bayram Avci, Abdul Avci en Gino Mac Nack zorgen voor constant gevaar en maken het de thuisdefensie erg lastig. “Zij hebben een erg sterke aanval”, vertelt DIA-trainer Martijn Malinka na afloop aan Voetbalinbreda.nl. “Je ziet hoe gevaarlijk ze zijn in de omschakeling.”
Maar toch weten ze niet te scoren. Desondanks blijven de verhoudingen hetzelfde. De thuisploeg voetbalt niet heel anders dan voor rust en daarom blijft WDS de betere. DIA dringt dan wel iets meer aan, tot echt grote kansen komt het niet. Een kopbal van Remco Sluijk die van de lijn wordt gehaald is de enige echte. Het is voor de toeschouwers frustrerend om naar te kijken. ‘Verdomme, kunnen ze die bal niet over de grond spelen?’, roept iemand geïrriteerd, gevolgd door wel meer van zulke kreten. Niet geheel onlogisch. WDS is aanvallend veel gevaarlijker, maar verzuimt de grote kansen af te maken. Dus blijft het tot de laatste minuut spannend.
Maar in de 89ste minuut valt het doek. Een eigen doelpunt van aanvoerder Mike Poppelaars zorgt voor de 1-3 en een minuut later benut Abdul Avci een penalty en zo eindigt de wedstrijd in 1-4. Geflatteerd, vindt Malinka: “Zij zijn de terechte winnaar, maar een 1-2-eindstand was meer terecht geweest. Wij hebben de tweede helft ook periodes gehad dat we de tegenstander goed onder druk hebben gezet, maar dat gebeurde te laat. Op het eind zie je dat de spelers wat concentratieverlies hebben en dan vallen er ineens twee doelpunten. Zo lijkt het ineens een heel andere wedstrijd.”
WDS-verdediger Hoed: “Of we geflatteerd hebben gewonnen? Natuurlijk, die goals vallen op het einde, maar we hebben verdiend gewonnen. DIA had echt niks te vertellen. Ik heb geen grote kansen gezien van ze. Als ik niet had geholpen (eigen doelpunt, red.) dan hadden ze nooit gescoord.” Geflatteerd of niet, WDS gaat met de volle buit naar huis en klimt naar de zevende plek. DIA doet slechtere zaken en zakt naar plek tien. Volgende week ontvangt laatstgenoemde hoogvlieger Terheijden en speelt ook WDS thuis, tegen Dussense Boys.
DIA – WDS ’19 1-4 (1-2)
1-0 eigen doelpunt Eljay Hoed, 1-1 Andries Tolenaars, 1-2 eigen doelpunt Matthijs Lijmbach, 1-3 eigen doelpunt Mike Poppelaars, 1-4 Abdul Avci.