Wiegerink hint naar rentree als coach bij JEKA door knie: “Zit in mijn koppie”
Vier maanden geleden kondigde hij op Voetbalinbreda.nl zijn rentree aan bij JEKA, maar nu de winterstop in aantocht is lijkt Bas Wiegerink (foto, rechts) te kunnen fluiten naar speelminuten. “De blessure van mijn knie is in mijn koppie gaan zitten.”
Eén van de meest beloftevolle voetballers die JEKA grootbracht dit decennium had afgelopen zomer een overvloed aan zin en ambitie om te ‘shinen’ om sportpark Tussen de Leijen, maar nu het seizoen in volle gang is het de vraag of de actieve loopbaan van Wiegerink wel gecontinueerd gaat worden. Na avonturen bij TSC en in België (Zwarte Leeuw én Weelde) leek coach Bas Liebregts een ervaren kanjer toe te kunnen voegen aan zijn elftal. Niets is minder waar. “Tijdens een vriendschappelijk toernooitje bij JEKA in juni voelde ik toch iets geks, zonder iets of iemand in de buurt”, doelt de multifunctionele verdediger op zijn knie, waar hij de laatste seizoenen mee worstelde.
“Ik zou alleen gaan keepen, maar je ziet dan je toekomstige teamgenoten daar ook spelen en dan wil je jezelf bewijzen. Ik had het rustig moeten opbouwen, maar de wil was te groot. En dat is hij nog steeds. De knie voelt nu wel goed, alleen het zit meer in mijn koppie. Ik kan spelen, maar het moet goed zitten in mijn hoofd. Je gaat toch anders het duel in. Je beweegt anders. Het heeft er voor gezorgd dat het aantal trainingen dat ik heb meegedaan met JEKA dit seizoen op één hand te tellen zijn. Dat is balen. Ik was te gretig om samen te spelen met mijn neef Dennis Peragon en met Jules Philippart, Marvin Dijkstra, Merijn Notenboom en Frits Schuurink, allemaal goede spelers. Ik sport nu veel om fit te blijven. Fietsen, tennis en gymmen, lichtjes.”
Gelooft Wiegerink dan toch in een comeback? Hij kijkt in elk geval met realisme naar de nabije toekomst. “Ik moet het aankijken. Vertrouwen krijgen. Voetbal is en blijft mijn ding natuurlijk. Ik ben geen opgever. Maar als het niet lukt, dan ga ik sowieso trainer worden. Mijn kwaliteiten leren aan de pupillen bij JEKA. Voetbal is altijd al mijn passie en dat wil ik het liefst bij JEKA laten zien met onder meer de bovengenoemde spelers. Ik doe mijn best om fit te blijven en kan hopelijk snel weer meedoen l met de groep om te kijken hoe het gaat, want JEKA is gewoon een warme club. Ik vind het kut hoe het nu gelopen is. Het is gewoon niet verlopen hoe ik het zelf had gezien. En daar baal ik heel erg van.”